زبان برنامه نویسی پایتون

هدف عمده هر زبان برنامه نویسی، پل زدن فضای خالی بین مغز برنامه نویس و کامپیوتر است. اکثر زبان های برنامه نویسی محبوب نظیر C، C++، C# و جاوا که تاکنون شنیده اید، زبان های سطح بالا هستند. زبان های سطح بالا به زبان انسان نسبت به زبان ماشین نزدیکترند. پایتون با قواعد شفاف و ساده اش حتی از زبان های مذکور به زبان انگلیسی نزدیکتر است. برنامه های پایتون نسبت به برنامه دیگر زبان ها کوتاهتر هستند و زمان کمتری صرف ساخت آنها می شود. در واقع برنامه های پایتون، 3 تا 5 برابر کوتاهتر از برنامه های معادل نوشته شده به زبان جاوا هستند. پایتون همه آنچه شما از یک زبان برنامه نویسی مدرن انتظار دارید را برآورده می کند. قدرت پایتون برای جذب صدها هزار برنامه نویس در سطح دنیا کافی است. در ادامه به برخی ویژگی های مهم زبان پایتون می پردازیم.

1) پایتون یک زبان برنامه نویسی تفسیری است. یک مفسر، برنامه سطح بالا را می خواند و اجرا می کند، بدین معنی که مفسر آنچه را که برنامه می گوید انجام می دهد. مفسر، برنامه را خط به خط می خواند و محاسبات را اجرا می کند. در حالیکه کامپایلر، برنامه را می خواند و قبل از اینکه اجرا کند، آن را به طور کامل به زبان ماشین ترجمه می کند.

1) پایتون شی گرا است. شی گرایی در زبان هایی مانند #C و جاوا انتخابی نیست. در پایتون استفاده از تکنیک شی گرایی انتخابی است.شما تمام قدرت شی گرایی را دسترس دارید اما وقتی نیاز دارید از آن استفاده می کنید. پایتون قدرت و انعطاف را در اختیار شما قرار می دهد.

2) پایتون آزاد و متن باز است.یعنی می توانید متن آن و خود برنامه را از اینترنت دریافت یا در توسعه آن همکاری کنید.

3) یکی از ویژگی های پایتون که لقب چسب را برای پایتون به ارمغان آورده است، امکان استفاده از کدها و کلاس های نوشته شده در زبان های دیگری چون ++C و جاوا است که در حقیقت کار چسباندن قطعات کدجدا و توشتن بدنه اصلی به عهده پایتون است. 

4) پایتون می تواند روی هر سیستم عاملی اجرا شود. برنامه های پایتون مستقل از پلتفرم هستند، یعنی شما می توانید بدون توجه به سیستم عامل، برنامه خود را بنویسید و آن را روی هر کامپیوتر دیگر شامل پایتون، اجرا کنید.