هدف پروژه‌های تحقیقاتی رسم گراف، طراحی الگوریتم‌هایی مطابق با شاخص‌هایی از پیش تعریف شده است، به‌طوری‌که اولا گراف‌ها به‌صورت کارا رسم شوند و ثانیا در عین حال، تصاویر خروجی قابل خواندن، فهمیدن و به یاد آوردن باشند. در سه دهه پیشین، الگوریتم‌های زیادی مطرح شدند که شاخص آنها ترکیبی از قواعد رسم، زیبایی و محدودیت‌ها بود ولی بیشتر توجه بر روی بهبود محاسباتی و کارایی آن صرف می‌شد.
برنامه‌نویسی پویا (Dynamic Programming) یکی دیگر از تکنیک‌های حل مسئله است. این روش از این لحاظ که نمونه به نمونه‌های کوچکتر تقسیم می‌شود، مشابه روش تقسیم و حل است. ولی در این روش، نخست نمونه‌های کوچکتر را حل می‌کنیم، نتایج را ذخیره می‌کنیم و بعدا هرگاه به یکی از آنها نیاز پیدا شد، بجای محاسبه دوباره کافی است آن را بازیابی کنیم.
اگر بخواهیم خیلی ساده بگوییم، الگوریتم، روش حل مسائل است. یک دسته از این روش‌ها، تقسیم و حل (Divide and Conquer) است. این روش برای طراحی الگوریتم‌ها از روی راهبرد درخشانی الگوبرداری شده است که ناپلئون، امپراتوری فرانسه در نبرد اوسترلیتز در دوم دسامبر 1805 به‌کار برد. ارتشی مرکب از سربازان اتریشی و روسی به جنگ با ناپلئون آمده بود که تعداد آنها 15000 نفر از افراد ناپلئون بیشتر بود.سپاه اتریشی_روسی حمله‌ای گسترده علیه فرانسویان آغاز کرد.
اسفندماه سال گذشته با همکاری و همت دکتر محمد فرشی و سرکار خانم دکتر مهدیه هاشمی‌نژاد، آزمایشگاهی باعنوان "آزمایشگاه الگوریتم‌های ترکیبیاتی و هندسی" در گروه علوم کامپیوتر دانشگاه یزد تشکیل شد. هدف از تشکیل این آزمایشگاه، جهت‌دهی، مدیریت و تمرکز فعالیت‌های تحقیقاتی در زمینه‌های مذکور است. اخیرا سایت آزمایشگاه به همت دوست خوبم مصطفی شاکری بالا آمده و در حال بروزرسانی است. بنده نیز افتخار عضویت در این آزمایشگاه را دارم. برای آزمایشگاه و اعضای محترم آن، آرزوی موفقیت دارم.
