دیروز رسم گراف

هدف پروژه‌های تحقیقاتی رسم گراف، طراحی الگوریتم‌هایی مطابق با شاخص‌هایی از پیش تعریف شده است، به‌طوری‌که اولا گراف‌ها به‌صورت کارا رسم شوند و ثانیا در عین حال، تصاویر خروجی قابل خواندن، فهمیدن و به یاد آوردن باشند. در سه دهه پیشین، الگوریتم‌های زیادی مطرح شدند که شاخص آنها ترکیبی از قواعد رسم، زیبایی و محدودیت‌ها بود ولی بیشتر توجه بر روی بهبود محاسباتی و کارایی آن صرف می‌شد.

در دهه 1980، شاخص‌ها بر مبنای نظر طراح بود، مثلا کمینه کردن تعداد تقاطع بین یال‌های گراف. در نتیجه نظر کاربر آخر (غیر طراح) برای خواندن گراف، لزوما تضمین نمی‌شد! در دهه 1990، شاخص‌های پیشنهادی عمدتا بر مبنای نظریه‌ها و اصول روانشناسی عمومی بود، سپس آزمایش‌های انسانی برای تأیید اثر رسم‌های تولیدی صورت می‌گرفت و بر مبنای نتایج آنها، رسم پذیرفته یا رد می‌شد. این روش نظر کاربر آخر را به‌حساب می‌آورد ولی استفاده آن محدود شد چرا که نظریه‌های و اصول روانشناسی مشخصا برای گراف‌ها توسعه نیافتند و ممکن است ویژگی‌هایی از گراف‌ها را منعکس نکنند. در مطالب آینده به امروز رسم گراف می‌پردازیم.

منبع:

A Graph Reading Behavior: Geodesic-Path Tendency