شهرزاد

حسن فتحی را از سال‌ها پیش و با سریال پهلوانان نمی‌میرند، به یاد دارم. آن زمان دبستانی بودم و برنامه ثابت یکشنبه شب‌های من تماشای این سریال بود. شب دهم که آخرین روزهای سال 1380 پخش می‌شد نیز یکی دیگر از کارهای زیبای ایشان بود. نمی‌توان از سریال میوه ممنوعه که در سال 1386 پخش می‌شد، یادی نکرد. خلاصه کنم، اکثر کارهای ایشان بدیع و پرمخاطب بود. اخیرا نیز سریال شهرزاد که از شبکه خانگی پخش شد، نیز مخاطبان زیادی در داخل و خارج به خود جذب کرده است. آنچه می‌خواهم به آن اشاره کنم، پیامی از سریال شهرزاد است.

این سریال نشان داد که مردم آگاهند، کار خوب را تشخیص می‌دهند و انتخاب می‌کنند. اگر شهرزادها ساخته شود، اگر خلاها پر شود، اگر به استعدادها توجه شود، دیگر کسی سراغ سریال‌های مبتذل ترکی و کلمبیایی نمی‌رود. سریال‌هایی که هدف از پخش آنها واضح است. از شخصی که خود در کارهای هنری است نقل می‌کنم که گفت: پخش بعضی از این فیلم‌ها در کشورهای سازنده ممنوع است! ما باید سراغ تاریخ و فرهنگ خودمان برویم. اگر تاریخ و فرهنگ غنی خود را به تصویر بکشیم، اگر نسل جوان را با سرمایه‌های تاریخی آشنا کنیم، دیگر مستندهای جهت‌دار کاری از پیش نخواهند برد. همه این اگرها شدنی است، اگر بخواهیم و اقدام کنیم.